limonbahcesinde

  Tardis'i ayarladım 1971 yazına, İstanbul' a gidiyoruz zaman vorteksinden çağrı var . Gitmişken Balat'taki Fıçılı Meyhane'ye de uğramak lazım. Façamızı düzeltmişiz, şeklimiz tamam. Galata rıhtımında bıraktım Tardis'i, şöyle bir dolanıp Balat'a geçeceğim ama ne mümkün. Bir herif   iskele yapmış etrafımda dönüp duruyor. Ben çıkarken içini gördü Tardis'in şaşkın ve sırıtkan vaziyette dikizde. Baktım kurtuluş yok: +Adın ne birader, dedim. -Turist dedi, Turist Ömer derler bana. +Ne yaparsın buralarda Turist? -Ekmek davası ablacım, boyadır tamirdir yolumuzu buluyoruz. +Çok geziyorsun da ondan mı Turist diyorlar sana? -Ablacım Afrika’dan Almanya’ya, İspanya’dan tut Uzay’a kadar gezmediğimiz yer kalmadı . Eh bir namımız vardır uzay camiasında da. Atılgan gemisinden Mister Spak' a sorarsın beni, sevdiğimiz bir abimizdir iki kelam eder hakkımızda. Senin gemi de çok küçükmüş, hangi dava getirdi seni buralara? +Bir dümen olmasa ne işimiz var yollard...

  1969 yazı çetin geçiyordu. Dünya topraklarına hippiler yeni yeni düşüyordu ve Malatya'da hippi olmak müstesnaydı.               Askerlik yaşım gelmişti ve Vietnam'a gitmek istemiyordum. Benim gibi savaş karşıtı insanların bir araya geldiği Woodstock'a gittim. Orada yakından gördüğüm ''Peace'' atmosferinin de etkisiyle dünya turu yapmaya karar verdim. Önceki yıl Londra'da tanıştığım Ceylan Lemongarden ismindeki yaman Anadolu genci beni Türkiye'ye (özellikle de Malatya'ya) davet etmişti.  İstanbul'u   biliyordum ama Malatya'yı ilk kez duyuyordum ve tanıştığım tüm Türkler muhakkak orayı görmem gerektiğinden bahsediyorlardı.  İlk uçakla İstanbul'a gittim.  Birkaç gün Yeşilköy havaalanına yakın bir otelde konakladım, ardından herkesin övgüyle bahsettiği Malatya'nın yolunu tuttum. Şehre iner inmez karşılaştığım manzara büyüleyiciydi. İnsanlar kayısı bulutları üzerinde şen kahkahalarla sohbet ediyorla...