Gün Kurusu

-

 

1969 yazı çetin geçiyordu. Dünya topraklarına hippiler yeni yeni düşüyordu ve Malatya'da hippi olmak müstesnaydı.

              Askerlik yaşım gelmişti ve Vietnam'a gitmek istemiyordum. Benim gibi savaş karşıtı insanların bir araya geldiği Woodstock'a gittim. Orada yakından gördüğüm ''Peace'' atmosferinin de etkisiyle dünya turu yapmaya karar verdim. Önceki yıl Londra'da tanıştığım Ceylan Lemongarden ismindeki yaman Anadolu genci beni Türkiye'ye (özellikle de Malatya'ya) davet etmişti. İstanbul'u  biliyordum ama Malatya'yı ilk kez duyuyordum ve tanıştığım tüm Türkler muhakkak orayı görmem gerektiğinden bahsediyorlardı. 

İlk uçakla İstanbul'a gittim. Birkaç gün Yeşilköy havaalanına yakın bir otelde konakladım, ardından herkesin övgüyle bahsettiği Malatya'nın yolunu tuttum. Şehre iner inmez karşılaştığım manzara büyüleyiciydi. İnsanlar kayısı bulutları üzerinde şen kahkahalarla sohbet ediyorlar, cevizli sucuk dedikleri halüsinatif yiyeceklerden yiyorlardı. Herkes sevgiyle birbirini kucaklıyor, çiçek çocuklar esnafla iç içe ‘’halay’’ adını verdikleri yöresel bir dansı sergiliyorlardı. Dünyada böyle bir yer daha yoktu. Malatya adeta çölde bir vaha gibiydi. Neden herkesin burayı övmeden duramadığını anlamıştım. 


Ertesi gün Martin olan ismimi Gün Kurusu olarak değiştirdim. Ve süratle cevizli sucuk işine girdim...


Bu blogdaki popüler yayınlar

Tabula Rasa Modu

-
Resim
  Gözlerini açtığında kendini hiçliğin ortasında buldu. Etrafındaki binalar ona yabancıydı. Sokağı baştan sona yürüdü. Hiçbir yer tanıdık değildi. Burayı ilk kez görüyordu. Nasıl buraya gelmişti? Nereden buraya düşmüştü? Kalbi gümbür gümbür atmaya başladı, vücudundaki kanın yüzüne doğru hücum ettiğini hissetti. Korkuyu hücrelerinde hissediyordu. Ama neden korkuyordu? Bu bilinmezlik sinirlerini germeye başladı. Etrafına gergin bir bakış attı. - İsmim, ismim ne benim? Hassiktir , olamaz! dedi. Bulunduğu sokağın neresi olduğunu bilmiyordu ama bundan da kötüsü ismini bilmiyordu. Dona kaldı. Kim olduğunu , nerede olduğunu neler olduğunu bilmiyordu. Düşünceleri yıldırım hızında beyninden geçti. En son ne yaptığını düşünmeye çalışıyordu. Zihni boş bir levhaya dönmüştü. Beyaz bir boşluk. Aklındaki tek imge buydu. Kaldırıma oturdu. İlk kez kıyafetlerine bakmak aklına geldi. Ayağında ayakkabı yoktu. Beyaz çoraplarının altı ezilmiş çimen yeşili olmuştu. Kahverengi kan lekeleri gördü. B...
Devamı

Yüce Jupos ve An

-
Resim
Herkes hayatını bir anda değiştirecek o An’ı bekliyordu. O eşsiz An’I. An’dan önce çok başka biriydim diyor biri, An’dan sonra bambaşka diye devam ediyordu öteki. Tüm insanların sürekli durmadan, bıkmadan , azaltmadan, hava gibi su gibi ihtiyaçmışcasına her an bahsettiği o An. Bir An hayatımızı öncesi ve sonrası olarak ayırabilir miydi? Herkes için zamanda belirlenmiş sabit bir An söz konusu olabilir miydi? Bunu tek sorgulayan ben olamazdım. Elbette benden önce de bazı insanlar bu soruyu sormuş olmalıydılar. An’ın herkes için geçerli olmadığını, bazı insanların hayatları boyunca böyle bir deneyimi yaşamadığını, herkes için mutlak bir andan söz edilemeyeceğini birileri söylemiş olmalıydı. Ama hiç kimse hiçbir zaman bu insanlardan söz etmiyordu. Daha da ilginci bu soruyu sormak bile bazı insanların yüzünde şaşkınlıkla karışık bir dehşet ifadesine sebep oluyordu. An karşıtları diyordu resmi tarih; koloninin huzurunu ve bütünlüğünü bozmaya niyetli bu güruh, geçen yılla...
Devamı